Kawałek bieszczadzkiej jesieni i ...maki:)

Kiedy oglądam to co robicie, to ogarnia mnie złość, że ja tak pięknie nie potrafię:(.. Więc kiedy tylko mogę, to zasiadam by popodziwiać, napatrzeć się, chłonąć...Nie zawsze piszę , za co przepraszam. Ja owszem, coś tam robię, ale kiedy już zamierzam Wam to pokazać, to zajrzę do Was i  odwaga mnie opuszcza..:)  

Sobotni wieczór  jakoś tak dodaje odwagi, zatem pokazuje co zmajstrowałam w prezencie z okazji rocznicy ślubu. Prezent poniekąd zamówiony, bo związany z prezentem ślubnym jaki jubilaci otrzymali przed laty: deseczka i wałek, atrybuty nie tylko kuchenne:) Młodym miały służyć do wzajemnego dyscyplinowania się:) Były oczywiście zwyczajne i tak naprawdę zastosowanie znalazły jedynie ( i na szczęście!) w kuchni. Po latach jubilaci przypomnieli sobie o tym śmiesznym prezencie...a ja to wykorzystałam i w wersji mini obdarowałam ich ową deseczka i wałkiem. Tym razem z makami, pasującymi do wystroju kuchni i stosownymi napisami:)

Pokaże Wam dziś jeszcze jesienny kawałeczek Bieszczadów, a właściwie okolić Jeziora Solińskiego i zapory. Piękna pogoda i widoki nieziemskie:) Ta aura sprzyjała międzynarodowym jesiennym ćwiczeniom GOPR:) Z tego co było widać w Bieszczadach możemy się czuć bezpiecznie:)

Z różem ku jesieni:)

Dlaczego ten czas tak biegnie? Czy ktoś wie?:) Wydaje mi się, że nie nadążam za tymi porami roku. Dlatego u mnie lato nie chce za bardzo ustąpić miejsca jesieni i jakoś się godzą w jednym kubku. Różowe emaliowane, pastelowe cudo stało sobie zakurzone na wystawie, więc się skusiłam, a że po drodze moim maluchom wpadły w ręce czerwone kulki ( mamo- co to za roślina? Niestety mama nie wie, pewnie jakiś rodzaj żywopłotu :) i  zadomowiły się na chwilę w w różanym kubeczku:

A skoro mowa o różach, pastelach i lecie to teraz coś, co ostatnio zrobiłam. Niestety nie do końca  wykończone, bez tasiemek,  ale nie wiem czy przed oddaniem będzie czas na zdjęcia. Literka oraz ptaszek i konik dla małej Alicji:)

Pozdrawiam cieplutko i  idę gonić uciekający czas:)